مونږ ځینو شخصیتونو ته غونډې جوړوو، لمانځو یې، کارنامې یې ستایو، آثار و افکار یې معرفي کوو او خلکو ته وایو چې دا کسان په مونږ حق لري، د هېرېدو نه دي.
دغه لیکنې او لمانځنې درې مقصده لري:
- 27 May 15 ، 16:25
مونږ ځینو شخصیتونو ته غونډې جوړوو، لمانځو یې، کارنامې یې ستایو، آثار و افکار یې معرفي کوو او خلکو ته وایو چې دا کسان په مونږ حق لري، د هېرېدو نه دي.
دغه لیکنې او لمانځنې درې مقصده لري:
په ادبیاتو او پخوانو روایتونو کې قاف له خاورینې دنیا د راچاپېر شوي غره نوم دی. میرزاخان انصاري وایي:
د عارف نظر له قافه دی تر قافه
یعنې عارف د محدود نه بلکې
مور یې چې د خپل وخت تر اکثرو نجونو ډېر سبق لوستی و، له شاعري او موسیقي سره دلچسپي لرله.
هنري لا په کالج کې و چې شعرونه او مضمونونه یې خپرېدل. دی په کالج کې له زده کړو وروسته اروپا ته لاړ چې
شاعري او هنر به الهام وګڼو خو ادبپوهنه الهام نه ده، دا باید زده شي او د همدې لپاره د ادبیاتو پوهنځي جوړ شوي دي ، مګر ډېر ځله وینو چې په افغانستان کې به مثلا د طب یو ډاکتر د ادبیاتو تر لیسانسه په ادبیاتو ډېر پوهېږي. ډاکتر زغم او ډاکتر درمل
اتل په دې ورځو کې د لومړني ښوونځي شهادتنامه واخیسته. په شهادتنانه کې چې څه لیکلي دي، ژباړه یې دا ده: ( دا له لومړني ښوونځي څخه ستاسې د فراغت سند دی.
خټک و. د پیښور په بډه بېره کې اوسېده. کور او کورودانه یې لرل. ناڅاپه په یوې کونډې میین شو. کونډې ته یې وویل چې واده به سره وکړو خو هغې یې وړاندیز ونه مانه. راول کورودانه طلاقه کړه، مال او جایداد یې خیرات کړل ، فقیري یې اختیار کړه.
د استاد شمس الدین مجروح دغه مقاله د ( قلم) مجلې د ۱۳۶۹ لمریز کال په پنځمه او شپږمه ګڼه کې خپره شوې ده. وړم کال چې سید فضل اکبر پاچا د مشر مجروح صاحب د مقالو کتاب چاپاوه، ډیره هڅه مې وکړه چې دا لیکنه ورته پیدا کړم
پوروړى د پور څښتن ويني ، لار ورنه چپوي . ايا د ځان په پټولو كې به كامياب شي ، كه ناكام؟ دلته يوازې يوه پوښتنه ده او ځواب يې صرف دوه امكانه لري. دغه حالت كه ډېر وغځوو نو لنډه كيسه به شي خو په ناول نه بدلېږي.
“په کتابونو کې لټون او د متفاوتو معلوماتو له يو ځاى کولو څخه يوې نيمې نوې خبرې ته رسېدل، داسې خوند لري لکه سړى چې په خزانه پسې ګرځي او ويې مومي.”
دا خبرې د هغه کتاب د ليکوال دي، چې بې مبالغې